Artist milletiz
(Pakize Suda Hürriyet Gazetesi)
ASLINDA bir birinciliğimiz var.
Ama o konuda bir araştırma yapmak kimsenin aklına gelmedi henüz.
Yapılsa…
“Dünyanın fotoğraf çektirmeye en meraklı milleti” olduğumuz çıkacak ortaya.
Tabii ki iyi bir şey.
“An”ları ölümsüzleştirmek.
Yıllar sonra çıkarıp bakmak, kaybettiklerimize, özlediklerimize kavuşmuş gibi olmak…
Benim dediğim, hepimizin artist bir tarafı var.
Diyelim elde fotoğraf makinesi geziyoruz.
“Tam fotoğraflık” denen cinsten bir görüntü çıkıyor karşımıza…
Düğmeye basıyoruz elbet.
Fakat hemen değil.
Karımız, kocamız, sevgilimiz, kızımız, oğlumuz… Artık yanımızda kim varsa, onlar görüntüye dahil olduktan sonra.
Avcının, avının üstüne bir ayağını koyup zafer anını ölümsüzleştirmesi gibi bir nevi. Yani önüne kimsenin dikilmediği bir su kenarı, ağaç, anıt, çeşme, vs. fotoğrafı çekmiş değiliz bugüne kadar.
Siz niyetlenseniz yakınlarınız izin vermez.
Albümlerinize bir bakın, şöyle fotoğraflar vardır mutlaka:
Siz tarihi bir binayı çekmeye kalkmışken, misal nişanlınız koşup gelmiş kafasını uzatıvermiştir.
İlla ki o da çıkacaktır.
Çıkmıştır nitekim.
Fotoğrafın sağ alt köşesinde bir kafa!
Diyeceksiniz ki, “Olsun! Sanat fotoğrafı çekiyor değiliz”.
Elbet.
Ben de yapmayalım böyle şeyler demiyorum zaten, “Artist milletiz” diyorum.
***
Dünyanın öteki ülkelerindeki insanların albümlerini karıştırmak istiyorum.
Mesela, aynı köşede “bir otururken, bir ayakta, sonra tekrar otururken ama bu defa sağ bacak sol bacağın üstüne atılmış, sonra tekrar ayakta ama bu defa kollar kavuşturulmuş” şekilde bir nevi “seri fotoğraf” çektiren var mıdır?
Ya da ne bileyim, gözleri şaşı yaparken, amuda kalkarken, nanik yaparken, çocuğun pipisini gösterirken, soğan doğrarken çekilmiş fotoğraflar?